EVELINE. Toen ze moeder werd zag ze het. In één klap werd duidelijk hoeveel afval je eigenlijk produceert als mens. En dan met name zodra je kinderen krijgt. Vochtige doekjes, luiers en andere producten werden ineens daily business. En dus ook de hoeveelheid afval die je daar bij krijgt.

Ze besloot haar steentje bij te dragen door in haar eigen huishouden te proberen minder afval te produceren. Dat gaf haar zoveel voldoening dat zij daarvan inmiddels haar beroep heeft gemaakt met haar bijzondere online shop; Eco Era Store.

Vanuit Spanje, waar ze met haar gezin in 2021 naartoe verhuisde, runt zij haar business, tussendoor genietend van het warme zonnetje op de Spaanse stranden. Een klimaat die Eveline als een mouw past en waar ze helemaal van op leeft. 

Voordat Eveline haar droom verwezenlijkte werkte zij bij een opvang voor jongeren. Dat heeft ze altijd mooi werk gevonden, maar na de geboorte van haar zoontje Dario begon het te wringen. De behoefte om bij hem te zijn en te blijven groeide. Dit gevoel nam na de geboorte van haar tweede zoontje Lorenzo alleen maar toe en heeft ervoor gezorgd dat ze besloot ontslag te nemen. Dat was ook meteen de eerste stap naar het oprichten van Eco Era. 

Eveline Eco Era Store

EVELINE. Toen ze moeder werd zag ze het. In één klap werd duidelijk hoeveel afval je eigenlijk produceert als mens. En dan met name zodra je kinderen krijgt. Vochtige doekjes, luiers en andere producten werden ineens daily business. En dus ook de hoeveelheid afval die je daar bij krijgt.

Ze besloot haar steentje bij te dragen door in haar eigen huishouden te proberen minder afval te produceren. Dat gaf haar zoveel voldoening dat zij daarvan inmiddels haar beroep heeft gemaakt met haar bijzondere online shop; Eco Era Store.

Vanuit Spanje, waar ze met haar gezin in 2021 naartoe verhuisde, runt zij haar business, tussendoor genietend van het warme zonnetje op de Spaanse stranden. Een klimaat die Eveline als een mouw past en waar ze helemaal van op leeft. 

Voordat Eveline haar droom verwezenlijkte werkte zij bij een opvang voor jongeren. Dat heeft ze altijd mooi werk gevonden, maar na de geboorte van haar zoontje Dario begon het te wringen. De behoefte om bij hem te zijn en te blijven groeide. Dit gevoel nam na de geboorte van haar tweede zoontje Lorenzo alleen maar toe en heeft ervoor gezorgd dat ze besloot ontslag te nemen. Dat was ook meteen de eerste stap naar het oprichten van Eco Era. 

“Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht; dat kan ik wel!”

“Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht; dat kan ik wel!”

“Toen ik de billendoekjes ging gebruiken om het aanrecht schoon te maken dacht ik bij mezelf: wat ben ik eigenlijk aan het doen? Dat is toch eigenlijk niet ok. En daarnaast schrok ik een beetje van de ingrediënten in zo’n doekje. Ik realiseerde me dat ik troep gebruikte voor mijn kinderen en voor mijzelf. Dus ik besloot zelf billendoekjes te gaan maken. Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht; dat kan ik wel!

Ik wilde bestaande producten verbeteren en daarom besloot ik alles zelf te maken. Het is mijn missie om het ouderschap mooier te maken. Maar ook groener. En ik weet gewoon: er zijn heel veel mensen die wel willen, maar niet weten waar te beginnen. Toen ik zwanger was van Dario ging ik, net zoals iedereen, naar de bekende drogisterijen om mijn spulletjes te kopen. Je weet niet beter. Het is dus ook mijn missie om mensen te informeren. Ik doe niet mee met massa inkopen. Ik wil dat het product echt uit mijn eigen handen komt. En daarbij werk ik zo lokaal mogelijk. Mijn producten komen dus niet uit een grote fabriek.

Omdat mijn moeder vroeger altijd al bezig was met haar naaimachine en  het volgen van naaicursussen heb ik er toch iets van mee gekregen. Dus ik bestelde een naaimachine, vroeg mijn moeder de basis aan mij uit te leggen en ben aan de slag gegaan.”

"Toen ik de billendoekjes ging gebruiken om het aanrecht schoon te maken dacht ik bij mezelf: wat ben ik eigenlijk aan het doen? Dat is toch eigenlijk niet ok. En daarnaast schrok ik een beetje van de ingrediënten in zo'n doekje. Ik realiseerde me dat ik troep gebruikte voor mijn kinderen en voor mijzelf. Dus ik besloot zelf billendoekjes te gaan maken. Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht; dat kan ik wel!

Ik wilde bestaande producten verbeteren en daarom besloot ik alles zelf te maken. Het is mijn missie om het ouderschap mooier te maken. Maar ook groener. En ik weet gewoon: er zijn heel veel mensen die wel willen, maar niet weten waar te beginnen. Toen ik zwanger was van Dario ging ik, net zoals iedereen, naar de bekende drogisterijen om mijn spulletjes te kopen. Je weet niet beter. Het is dus ook mijn missie om mensen te informeren. Ik doe niet mee met massa inkopen. Ik wil dat het product echt uit mijn eigen handen komt. En daarbij werk ik zo lokaal mogelijk. Mijn producten komen dus niet uit een grote fabriek.

Omdat mijn moeder vroeger altijd al bezig was met haar naaimachine en  het volgen van naaicursussen heb ik er toch iets van mee gekregen. Dus ik bestelde een naaimachine, vroeg mijn moeder de basis aan mij uit te leggen en ben aan de slag gegaan."

“ik heb de
allerleukste baan
die er is
zelf gecreëerd”

 

“Ik heb de allerleukste baan die er is zelf gecreëerd

Wasbare luiers

“Heel veel mensen denken dat het moeilijk is om te starten met wasbare luiers. Ze denken bijvoorbeeld dat je dan veel meer was hebt dan normaal. Maar dat valt écht mee. Zodra je moeder wordt, heb je sowieso al meer was. Een aantal extra luiers erbij maakt dan niets meer uit. Als het mij vraagt vind ik dat er eigenlijk geen nadelen zitten aan wasbare luiers. Er zit zoveel troep in die wegwerpluiers. Ik heb eens gehad dat die luier open was gegaan en als je dan ziet wat erin zit schrik je. Dat is absorberingsmiddel. Om dat spul af te breken is gewoon niet mogelijk. Maar nog los van de schadelijke gevolgen voor het milieu is dit ook heel heftig voor het huidje van je kindje.

En toch zit er een soort stigma op die wasbare luiers. Terwijl het echt makkelijk is. Je gooit het in de was en daarna is het schoon. En je kinderen zijn eerder zindelijk. Echt!”

Wasbare luiers

“Heel veel mensen denken dat het moeilijk is om te starten met wasbare luiers. Ze denken bijvoorbeeld dat je dan veel meer was hebt dan normaal. Maar dat valt écht mee. Zodra je moeder wordt, heb je sowieso al meer was. Een aantal extra luiers erbij maakt dan niets meer uit. Als het mij vraagt vind ik dat er eigenlijk geen nadelen zitten aan wasbare luiers. Er zit zoveel troep in die wegwerpluiers. Ik heb eens gehad dat die luier open was gegaan en als je dan ziet wat erin zit schrik je. Dat is absorberingsmiddel. Om dat spul af te breken is gewoon niet mogelijk. Maar nog los van de schadelijke gevolgen voor het milieu is dit ook heel heftig voor het huidje van je kindje.

En toch zit er een soort stigma op die wasbare luiers. Terwijl het echt makkelijk is. Je gooit het in de was en daarna is het schoon. En je kinderen zijn eerder zindelijk. Echt!”

 

“Ik bakte elke week taarten, maar niemand at het op

 “IK BAKTE ELKE
WEEK TAARTEN,
MAAR NIEMAND 
AT HET OP

Wilde je altijd al moeder worden?

“Ik vond het fantastisch om zwanger te zijn. Ik dénk het wel ja. Dat ik altijd al moeder wilde worden. Maar dat was wel iets wat later kwam. Toen ik mijn man Valerio leerde kennen. Toen wilde ik graag een kindje. Ik had bij mijn eerste kindje ontzettend last van nesteldrang. Met mijn dikke buik zat ik op mijn bed met een strijkplank alle babykleertjes te strijken. En ik bakte elke week taarten. Maar niemand at het op, want zelf hou ik helemaal niet van zoete dingen. Dus mijn buurvrouw kreeg heel veel taarten in die periode. En ik vond het heel belangrijk dat alles schoon en netjes was. We waren toen aan het verbouwen. Het was in huis één grote chaos. Dus uiteindelijk kreeg ik zo’n mega hormonen huilbui omdat er nog een doos in de kamer stond “Wat doet die doos daar nog!”. Je kent het wel. En ik controleerde zo’n 30 keer of ik wel genoeg rompertjes had. Nou. Ik had dus veel te veel. 

Dit was allemaal een stuk minder bij mijn tweede kindje. Na een aantal maanden voelde ik mij schuldig tegenover hem omdat ik nog helemaal niets voor hem had gekocht.

“Ik vond het fantastisch om zwanger te zijn. Ik dénk het wel ja. Dat ik altijd al moeder wilde worden. Maar dat was wel iets wat later kwam. Toen ik mijn man Valerio leerde kennen. Toen wilde ik graag een kindje. Ik had bij mijn eerste kindje ontzettend last van nesteldrang. Met mijn dikke buik zat ik op mijn bed met een strijkplank alle babykleertjes te strijken. En ik bakte elke week taarten. Maar niemand at het op, want zelf hou ik helemaal niet van zoete dingen. Dus mijn buurvrouw kreeg heel veel taarten in die periode. En ik vond het heel belangrijk dat alles schoon en netjes was. We waren toen aan het verbouwen. Het was in huis één grote chaos. Dus uiteindelijk kreeg ik zo’n mega hormonen huilbui omdat er nog een doos in de kamer stond “Wat doet die doos daar nog!”. Je kent het wel. En ik controleerde zo’n 30 keer of ik wel genoeg rompertjes had. Nou. Ik had dus veel te veel. 

Dit was allemaal een stuk minder bij mijn tweede kindje. Na een aantal maanden voelde ik mij schuldig tegenover hem omdat ik nog helemaal niets voor hem had gekocht.”

Wat maak je eigenlijk allemaal?

“Ik ben begonnen met het maken van wasbare doekjes en daarna ben ik doorgegaan met het maken van andere wasbare producten voor in de keuken en badkamer. Typische producten die ik maak en verkoop in mijn webshop Eco Era Store zijn wasbaar maandverband, bowl covers die je gebruikt om bijvoorbeeld voedsel af te dekken zodat je geen wegwerp plastic hoeft te gebruiken, wasbare bad sponsjes, wasbare zoogcompressen, wattenschijfjes, fruitzakjes voor de boodschappen in de supermarkt en wasbare afwas sponsjes.”

“Ik ben begonnen met het maken van wasbare doekjes en daarna ben ik doorgegaan met het maken van andere wasbare producten voor in de keuken en badkamer. Typische producten die ik maak en verkoop in mijn webshop Eco Era Store zijn wasbaar maandverband, bowl covers die je gebruikt om bijvoorbeeld voedsel af te dekken zodat je geen wegwerp plastic hoeft te gebruiken, wasbare bad sponsjes, wasbare zoogcompressen, wattenschijfjes, fruitzakjes voor de boodschappen in de supermarkt en wasbare afwas sponsjes.”

Bevalling

“Oh die was intens, maar zó mooi. Bij Dario had ik een lange bevalling. Oneindig lang voorweeën en daarna een lange ontsluitingsfase. Toen de verloskundige arriveerde, kwamen we erachter dat mijn vliezen al gebroken waren. Dus ik moest meteen gaan liggen en ben naar het ziekenhuis gegaan. En hoewel de gynaecoloog in het ziekenhuis zei dat ik nu snel zou bevallen omdat er nog weinig vruchtwater was, duurde het alsnog lang. Het was wel heel intens allemaal, maar zo herinner ik het me eigenlijk niet. Het vaagt allemaal weg. Bij Lorenzo had ik ook wat moeite met opstarten. Persen duur wel een uur. En ik heb ook nog heel veel bloed verloren. Dus het was wel echt intens als ik er nu zo over vertel. Maar zo voelt het niet. Bevallen voelt nog steeds prachtig. Het moment dat je je kind in handen hebt. Onbeschrijflijk.

“Ik was vooral heel blij met mijn bank”.

“Ik was vooral heel blij met mijn bank”

Met welk item was je heel blij na je bevalling?

“Ik was vooral heel blij met mijn bank. Maar het meest met mijn moeder en mijn schoonmoeder. Mijn schoonmoeder was zelfs twee keer bij ons in huis, en bleef ook twee weken bij ons. In het begin had ik eigenlijk niets écht nodig. Hoewel, de draagzak heb ik wel echt veel gebruikt. Wel pas later. Die eerste weken heb ik heel rustig aan kunnen doen, mij heerlijk laten verzorgen. Mijn man moest weer werken dus het was heel fijn dat mijn moeder en schoonmoeder er waren.”

Heel veel liefs,

Eveline